psychosynthese

‘Wie ben ik?’ is een vraag die veel mensen bezig houdt. Elk mens is ook niet zomaar één enkel persoon, maar ieder bestaat uit een menigte van subpersoonlijkheden. Denk maar aan onze totaal andere houding en gedrag wanneer wij op bezoek zijn bij onze ouders, of wanneer wij onze kinderen om ons heen hebben of onder vrienden zijn of op ons werk, wanneer wij in de auto zitten of in de kerk of in het theater.

Subpersoonlijkheden zijn bv. de ‘werker’ die altijd denkt aan wat hij allemaal moet. Of de ‘rechter’ die oordeelt en veroordeelt en de moralist uithangt. Ook het ‘bange kind’, het ‘slachtoffer’, de ‘wantrouwige’, de ‘verleider’ en nog veel meer. Elk met zijn eigen manier van leven en zijn eigen kijk op de wereld. Hierdoor kun je je versnipperd en verward voelen.

In elke subpersoonlijkheid ligt een levensbehoefte om bevredigd te worden. Achter het ‘nukkige kind’ ligt bv. de behoefte om zich te mogen uitdrukken, achter de ‘strenge rechter’ een streven naar volmaaktheid enz.

De bedoeling van psychosynthese is je bewust te worden van die behoeften en ze te accepteren. Je hoeft je dan niet door je subpersoonlijkheden te laten beheersen, maar je kunt ze op verschillende manieren met elkaar combineren en dan besluiten waar je meer of minder energie in wilt stoppen. Zo kan één deel van ons, dat vandaag Assepoester was, morgen de prinses zijn. En omgekeerd.

De werkvormen die hierbij gebruikt worden zijn o.a. ontspanningsoefeningen, concentratietechnieken, disidentificatie, visualisatie, spel en humor. Zo kun je leren om op een andere manier en vrijer met mensen en met je zelf om te gaan.

In wezen is dit wat psychosynthese nastreeft: leren om niet vast te roesten in de bekende straatjes van denken, doen en leven.

Terug